top of page

FRYZJER

włosy.jpg

FRYZJER NA TWOJE ZAMÓWIENIE

Najlepsze okoliczne fryzjerki przyjadą do

Ciebie, aby ułożyć włosy, na przykład, przed romantyczną kolacją na naszym molo.

KOSZT WIZYTY

Powiedz nam, czego oczekujesz od fryzjera, a my, po kontakcie z nim, powiemy Ci, jaki będzie koszt wizyty.

 

TROCHĘ O HISTORII FRYZJERSTWA

 

Poniżej prezentujemy najważniejsze wydarzenia z historii fryzjerstwa.

Egipt
Dla starożytnego Egiptu charakterystyczne są ozdobne peruki w kształcie pazia.

Asyria i Mezopotamia
Męskie fryzury z fal. Włosy zaczesane do tyłu, nad czołem wyciśnięte fale, a końce włosów zawinięte w pierścionki.

Grecja
Fryzury płaskie na szczycie głowy i wydłużone ku tyłowi, zebrane nad karkiem. Grecy stylizowali całą postać - suknie, biżuteria, diademy, przepaski i fryzury stanowiły harmonijną całość.

Rzym
Kobiety spinały włosy u góry lub z tyłu w węzeł, plotły w warkocze, układały w fale i loki, zaczęły farbować włosy, bo Rzymianki lubiły blond włosy. Natomiast mężczyźni nosili fryzury naturalne i krótkie.
 

 

*

Średniowiecze

Kobiety chowały włosy pod czepce, dziewczęta rozpuszczały luźno na ramiona. Gallowie farbowali włosy na rudo, używając substancji na bazie popiołu drzewa bukowego.

 

Renesans I poł. XVI w. – styl włoski - krawędzie długiej fryzury podwijano pod spód, włosy sczesywano w tył i skrywano w siatce z pereł. Wenecjanki rozjaśniały włosy za pomocą wody morskiej i słońca

XVI/XVII w.
Styl hiszpański - gładko zaczesane włosy, ozdobione klejnotami.

Barok
XVII w. – styl francuski obfitował w odmiany obowiązujących fryzur: uczesanie "Garcette" (włosy skręcone w drobne nieregularne loczki w dwu dużych pękach, umieszczone po bokach), uczesanie ,"Madame Sévigné" (do formy ,"Garcette" dodano nad czołem małą, prostą grzywkę, we włosy wpinano też strusie pióra,

Rokoko
I poł XVIII w. - małe fryzurki z loczkami przykrywającymi górę głowy. Srebrzysty kolor włosów był efektem pudrowania.

1750 r. - asymetryczna fryzura "lamballe", czyli wygładzone włosy zaczesane wysoko w górę, z tyłu zebrane w wielkich lokach. Fryzura ta była znakomitą podstawą dla czepków i kapeluszy.

II poł. XVIII w. - fryzura Marii Antoniny - z włosów zaczesanych na stelażu nad czołem, budowana z dopinanych sztucznych włosów, ozdobiona klejnotami i długimi strusimi piórami.

Dyrektoriat
XVIII/XIX w. - krótkie uczesanie ,"Titus" wzorowane na rzymskich fryzurach. Włosy obcięte na wysokości karku są mocno cieniowane i gładzone.

Empire
Początek XIX w. - bardzo kobiece fryzury. Włosy długie i krótkie, zebrane do góry, zwinięte w loczki u góry i po bokach nad uszami.

Biedermeier
Moda wiedeńska - I połowa XIX w. - dla romantycznych kobiet najważniejsze były fantazyjne loki. Upinano je symetrycznie, nad uszami, uzupełniając dopinkami i treskami, które sprowadzali dla swoich klientek fryzjerzy albo kwiaciarze (razem z perfumami, różem, bielidłem czy pomadą do sklejania nieposłusznych pukli).

W połowie XIX w. - wprowadzono fryzury spokojne, gładkie, z przedziałkiem pośrodku głowy. Z tyłu upinano luźny kok, do którego dopinano kokardę.

Ok. 1870 r. - pojawiły się mniej skromne, wysoko podniesione albo rozpuszczone loki. Wiele kobiet zagęszczało włosy treskami i wpinało w nie żywe i sztuczne kwiaty.

Okres biedermeieru
Stworzył ogromną różnorodność fryzur, każda z nich była indywidualnie dobierana do typu urody właścicielki. Właśnie w tym okresie przestał istnieć jeden model fryzury obowiązujący wszystkich.

Secesja
1900 r. - pojawiła się fryzura z włosów miękko i swobodnie zebranych do góry, upiętych na czubku głowy w regularnie zwinięte loki. Kobiety zaczęły całkowicie odsłaniać kark i uszy.

bottom of page