KubiakArt.com

Średniowiecze

Kobiety chowały włosy pod czepce, dziewczęta rozpuszczały luźno na ramiona. Gallowie farbowali włosy na rudo, używając substancji na bazie popiołu drzewa bukowego.

Renesans I poł. XVI w. – styl włoski - krawędzie długiej fryzury podwijano pod spód, włosy sczesywano w tył i skrywano w siatce z pereł. Wenecjanki rozjaśniały włosy za pomocą wody morskiej i słońca

​

XVI/XVII w.
Styl hiszpański - gładko zaczesane włosy, ozdobione klejnotami.

Barok
XVII w. – styl francuski obfitował w odmiany obowiązujących fryzur: uczesanie "Garcette" (włosy skręcone w drobne nieregularne loczki w dwu dużych pękach, umieszczone po bokach), uczesanie ,"Madame Sévigné" (do formy ,"Garcette" dodano nad czołem małą, prostą grzywkę, we włosy wpinano też strusie pióra,

Rokoko
I poł XVIII w. - małe fryzurki z loczkami przykrywającymi górę głowy. Srebrzysty kolor włosów był efektem pudrowania.

1750 r. - asymetryczna fryzura "lamballe", czyli wygładzone włosy zaczesane wysoko w górę, z tyłu zebrane w wielkich lokach. Fryzura ta była znakomitą podstawą dla czepków i kapeluszy.

II poł. XVIII w. - fryzura Marii Antoniny - z włosów zaczesanych na stelażu nad czołem, budowana z dopinanych sztucznych włosów, ozdobiona klejnotami i długimi strusimi piórami.

Dyrektoriat
XVIII/XIX w. - krótkie uczesanie ,"Titus" wzorowane na rzymskich fryzurach. Włosy obcięte na wysokości karku są mocno cieniowane i gładzone.

Empire
Początek XIX w. - bardzo kobiece fryzury. Włosy długie i krótkie, zebrane do góry, zwinięte w loczki u góry i po bokach nad uszami.

Biedermeier
Moda wiedeńska - I połowa XIX w. - dla romantycznych kobiet najważniejsze były fantazyjne loki. Upinano je symetrycznie, nad uszami, uzupełniając dopinkami i treskami, które sprowadzali dla swoich klientek fryzjerzy albo kwiaciarze (razem z perfumami, różem, bielidłem czy pomadą do sklejania nieposłusznych pukli).

W połowie XIX w. - wprowadzono fryzury spokojne, gładkie, z przedziałkiem pośrodku głowy. Z tyłu upinano luźny kok, do którego dopinano kokardę.

Ok. 1870 r. - pojawiły się mniej skromne, wysoko podniesione albo rozpuszczone loki. Wiele kobiet zagęszczało włosy treskami i wpinało w nie żywe i sztuczne kwiaty.

Okres biedermeieru
Stworzył ogromną różnorodność fryzur, każda z nich była indywidualnie dobierana do typu urody właścicielki. Właśnie w tym okresie przestał istnieć jeden model fryzury obowiązujący wszystkich.

Secesja
1900 r. - pojawiła się fryzura z włosów miękko i swobodnie zebranych do góry, upiętych na czubku głowy w regularnie zwinięte loki. Kobiety zaczęły całkowicie odsłaniać kark i uszy.